W Wydawnictwie Uniwersytetu Warszawskiego ukazała się monografia ,,Elementy szczególnej teorii względności'' pióra pracownika naszego Wydziału, prof. UJ Leszka M. Sokołowskiego. Autor tak przedstawia swoje dzieło:

 

"W semestralnym uniwersyteckim kursie szczególnej teorii względności daje się wyłożyć tylko rudymenty tej teorii, natomiast większość jej treści oraz analiza jej pojęć pozostają nietknięte i poza świadomością wielu fizyków. W tej monografii, która w literaturze angielskiej byłaby zakwalifikowana jako "graduate text in physics'', omawiam te pominięte tematy. Tekst robi wrażenie hybrydowego, bowiem dyskutuję szereg zagadnień uważanych za elementarne i oczywiste, takich jak koncepcja układu inercjalnego i hipoteza o zegarach; w rzeczywistości dyskusja ta elementarna nie jest. STW stoi na dwu filarach: geometrii, bowiem jest systemem fizycznie zinterpretowanych twierdzeń  czasoprzestrzeni Minkowskiego oraz fizycznym wkładzie ze strony fizyki kwantowej. Kwantowa teoria pola uzasadnia - niezrozumiałe i dziwaczne na gruncie fizyki klasycznej --- pojęcie inwariantnrej prędkości propagacji oddziaływań oraz fakt, że żadna forma materii nie jest absolutnie trwała i podlega przemianom z emisją lub absorpcją energii. Ponadto STW jest przypadkiem granicznym ogólnej teorii względności, pozwala ją lepiej zrozumieć, a zarazem znajomość OTW daje spojrzenie na STW z szerszej perspektywy. Z tej perspektywy rozważam np. intrygującą kwestię tożsamości punktów pustej czasoprzestrzeni; to i inne bardzo specjalistyczne zagadnienia przedstawiam w dziesięciu uzupełnieniach. Zgodnie z podejściem geometrycznym omawiam szczegółowo czasoprzestrzeń Minkowskiego i jej symetrie wyrażone grupą Lorentza działającą w niej jako swoja naturalna reprezentacja. W STW istnieją nadal punkty sporne: jednokierunkowe pomiary prędkości  światła oraz prędkości nadświetlne --- upiorne tachiony i zjawisko Scharnhorsta. Do STW przykleiło się historycznie szereg ,,paradoksów''; najważniejsze z nich wyjaśniam i pokazuję, że nie stanowią dla teorii poważniejszego problemu. Kładę nacisk na specyfikę i ograniczone możliwości mechaniki relatywistycznej, odmiennej od mechaniki klasycznej. Nie podaję zastosowań STW w klasycznej teorii pola --- i bez tego rozdziału powstała gruba książka".